Rozdział 66 - Will they finally give us a break ?

Z rozmarzeniem patrzyłam w oczy blondyna.O takiej chwili zawsze marzyłam.Mam nadzieję , że już nic nie zburzy naszego szczęścia...

*tydzień później*

Jestem zmęczona i przytłoczona.Dziennikarzami.Stoją pod pałacem , wszędzie za mną chodzą.Dziś jak co dzień poszłam do szpitala.Ubrałam zwiewną sukienkę i wyszłam z pałacu.Od razu przy bramie dopadli mnie fotoreporterzy.Zaczęli krzyczeć.
- Przestańcie ! - krzyknęłam.
Szybko pobiegłam w stronę limuzyny czekającej przy pałacu.Oparłam głowę o siedzenie i głęboko westchnęłam.
- Nie dają spokoju ? - zapytał mój kierowca.
Pokiwałam twierdząco głową.
- Chyba niedługo napiszą książkę o tej sytuacji w lesie... - powiedziałam gorzko.
Chwilę siedzieliśmy w ciszy.
- Niech pan jedzie - powiedziałam kiedy trochę odetchnęłam.
Mężczyzna skinął głową i ruszył.Powoli dojechaliśmy do szpitala.Wzięłam torebkę i wysiadłam z pojazdu.Od razu po wyjściu z limuzyny zaczęły się pytania od dziennikarzy.Zatrzymałam się i głęboko westchnęłam.
- Dajcie mi w końcu spokój ! Dajcie spokój mi i Austinowi ! To zaczyna być chore.. - powiedziałam przedzierając się przez tłum.
W końcu dotarłam do drzwi budynku.Zamknęłam je i udałam się do sali blondyna.
- Hej - powiedziałam wchodząc do małego pomieszczenia.
- Cześć - odparł blondyn - dzisiaj dostanę wypis - dodał radośnie.
- Super.. - odparłam cicho siadając na krześle obok jego łóżka.
- Coś się stało ? - zapytał.
Widocznie wyczuł inny ton mojego głosu.
- Dziennikarze nie dają mi spokoju.. - mruknęłam.
- Wiesz , mnie też powoli męczą - odparł.
Naszą rozmowę przerwał lekarz wchodzący do sali.
- Panie Moon , mam dla pana wypis - powiedział podając Austinowi kartkę - niech pan podpisze.
Blondyn złożył na papierze swój podpis i oddał kartę lekarzowi.Ten wyszedł.
- Pomożesz mi się spakować ? - zapytał blondyn siadając na łóżku.
Skinęłam głową.Wzięłam jedną z toreb stojących obok szafy.
- Poczekaj - złapał mnie za rękę.
Wyjął z szuflady małe pudełeczko.
- Wszystkiego najlepszego - powiedział promiennie się uśmiechając.
- Pamiętałeś - szepnęłam.
Blondyn podał mi pudełeczko.Delikatnie je otworzyłam a moim oczom ukazał się piękny pierścionek.
- Śliczny - powiedziałam zachwycona.
Austin wyjął go z pudełeczka i wsunął mi go na palec.Brylant pięknie mienił się w świetle słońca.
- Dziękuję - powiedziałam przytulając się do chłopaka.
Austin przyciągnął mnie do siebie.Oderwałam się od niego.Patrzyliśmy sobie w oczy powoli się do siebie zbliżając.Nasze wargi delikatnie się złączyły.Oderwaliśmy się od siebie.
- Pakuj się i wracajmy do domu - powiedziałam kładąc torbę na łóżku.
Szybko spakowaliśmy wszystkie rzeczy blondyna.Chłopak poszedł się przebrać i już po chwili wychodziliśmy ze szpitala.Austin popchnął drzwi i wyszliśmy.
- Wracacie do pałacu ?
- Austin jest już zdrowy ?
- Czy to prawda , że Allyson ma dzisiaj urodziny ? - usłyszeliśmy od razu.
Austin wziął mnie za rękę i szybko ruszył w stronę limuzyny.Weszliśmy do pojazdu.Oparłam głowę o ramię blondyna.
- Mam dość... - westchnęłam.
- Ja też Allyś... - odparł obejmując mnie.
W ciszy dojechaliśmy do pałacu...

*tydzień później*

Czekałam na Austina który z rana wyszedł do sklepu.Nagle drzwi się otworzyły a do pokoju wszedł blondyn ze stosem gazet w rękach.
- Co to jest ? - zapytałam zdziwiona.
- Austin i Ally uciekają przestępcą , Czy zgniją w więzieniu ? , Czułe pocałunki królewskiej pary , Co robią w sypialni w południe ? , Czy planują dziecko ? - wymieniał tytuły przerzucając gazety.
- Mnie też to denerwuje , ale nic na to nie poradzimy - odparłam.
- Mam już tego dosyć ! - krzyknął wstając po czym wyszedł trzaskając drzwiami.
Byłam zdziwiona jego zachowaniem.Obwinia mnie o dziennikarzy ? A co ja mam z tym wspólnego ? Nie rozumiem.Westchnęłam i wyszłam z pokoju.Zeszłam na dół i udałam się do ogrodu.Przechadzałam się wśród kwitnących kwiatów rozkoszując się zapachami.Przy fontannie zauważyłam Austina więc ruszyłam w tamtym kierunku.Usiadłam obok niego patrząc w dal.
- Przepraszam... - usłyszałam nagle.
Spojrzałam na blondyna który się we mnie wpatrywał po czym znów odwróciłam wzrok.
- No.. Nie tak miało być.. Wkurzyłem się.. Zrozum... - mówił cicho.
- A skąd mam pewność że nie zawsze tak będzie ? Przy każdej takiej sytuacji będziesz się tak denerwował ? - odparłam spokojnie nadal nie patrząc na Austina.
- Będę się denerwował i nic na to nie poradzę - odparł.
- No właśnie... - powiedziałam cicho i wstałam.
- Ale nie aż tak... - szepnął łapiąc mnie za rękę.
Odwróciłam się w jego stronę.Chłopak wstał.
- Dopiero cię znalazłam , nie chcę się od razu kłócić - powiedziałam patrząc mu w oczy - ale więcej mnie już nie denerwuj - dodałam z uśmiechem.
Blondyn odwzajemnił gest.Przytuliłam się do niego.Kocham go , naprawdę bardzo go kocham.

-----------------------------------------------------------------------------------------------
Napisałam pomimo , że nie było 10 komentarzy... Co się dzieje ? Kiedyś pod rozdziałem lekko było dziesięć.Potem pod każdym rozdziałem było 13-15 , raz nawet 27 ! A teraz 8 ;_; Czemu nie komentujecie ? Rozdział w sumie krótki , ale mam nadzieję że się podoba.Zaraz dodaję ankietę - Jeśli Ally będzie w ciąży to ma być : dziewczynka czy chłopczyk ? Zapraszam do głosowania :3
Wasza Lili.